Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πρώτη σε συχνότητα κακοήθεια στις γυναίκες, και υπολογίζεται ότι στον Δυτικό Κόσμο 1 στις 8 γυναίκες θα εμφανίσει κακοήθεια στο μαστό μέχρι την ηλικία των 85 ετών, με τάση αύξησης τις επόμενες δεκαετίες σε αναλογία 1 στις 7. Παρά την υψηλή συχνότητά του όμως, η πρόγνωσή του στα πρώιμα στάδια είναι πλέον εξαιρετική, με υψηλά ποσοστά επιβίωσης, καθιστώντας τη νόσο αντιμετωπίσιμη. Στη σημαντική βελτίωση της επιβίωσης έχουν συντελέσει σε μεγάλο βαθμό τόσο η έγκαιρη διάγνωσή του με τον προληπτικό απεικονιστικό έλεγχο και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, όσο και οι νεότερες θεραπείες (Ακτινοθεραπεία, Στοχευμένη Χημειοθεραπεία, Ορμονοθεραπεία) που πλέον εφαρμόζονται στην αντιμετώπισή του.
Αναμφίβολα, η Χειρουργική Θεραπεία αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί την «αιχμή του δόρατος» στην αντιμετώπιση του Καρκίνου του Μαστού, έχοντας όμως εξελιχθεί σημαντικά. Παλαιότερα, στόχος της χειρουργικής επέμβασης ήταν μόνο η επιβίωση της ασθενούς, με αποτέλεσμα την εφαρμογή ριζικών και ακρωτηριαστικών επεμβάσεων. Σήμερα, στόχος του σύγχρονου Χειρουργού είναι βεβαίως το βέλτιστο ογκολογικό αποτέλεσμα, που όμως πρέπει να συνδυάζεται με το ελάχιστο τραύμα στο μαστό, την ταχεία ανάρρωση αλλά και τη μικρότερη δυνατή επίδραση στην ποιότητα ζωής της γυναίκας, τόσο σε λειτουργικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, ώστε η ασθενής να έχει την ευκαιρία να διατηρήσει τη θηλυκότητα και την αυτοπεποίθησή της.
.
Μεγάλες και έγκυρες μελέτες ανέδειξαν ότι η ογκεκτομή, δηλαδή η εκτομή της πάσχουσας περιοχής, σε υγιή όρια, έχει μακροπρόθεσμα το ίδιο ογκολογικό όφελος με τη μαστεκτομή, αφού συνδυαστεί βεβαίως με την επικουρική Ακτινοθεραπεία. Στην επέμβαση της Ογκεκτομής, ο χειρουργός αφαιρεί ένα τμήμα του μαστού που περιλαμβάνει την κακοήθεια, και εν συνεχεία αποκαθιστά την όψη του μαστού με ανασύσταση του μαζικού αδένα.
Κάποιες φορές η αφαίρεση του όγκου δεν αλλάζει δραματικά την εμφάνιση του μαστού, ιδίως όταν ο όγκος που αφαιρείται είναι αναλογικά με το μέγεθος του στήθους μικρός. Συχνά όμως, η διατήρηση του μαστού είχε κακό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα, ιδίως σε όγκους με μη ευνοϊκή θέση στο μαστό ή όγκους μεγάλους σε σχέση με το μέγεθος του μαστού. Στις περιπτώσεις αυτές, εφαρμόζονται τεχνικές ογκοπλαστικής χειρουργικής, δηλαδή τεχνικές όπου η ογκολογική επέμβαση συνδυάζεται με σημαντικού βαθμού αναδιαμόρφωση του μαστού, ώστε να επιτευχθεί ένα καλό αποτέλεσμα, τόσο αισθητικά, όσο και λειτουργικά, χωρίς βέβαια να υπονομευθεί η ογκολογική ασφάλεια της επέμβασης, που αποτελεί και την κυριότερη μέριμνα του χειρουργού.
Οι τεχνικές ογκοπλαστικής χειρουργικής, όταν εκτελούνται από εκπαιδευμένη και έμπειρη ομάδα, έχουν μικρά ποσοστά επιπλοκών και ισότιμο ογκολογικό αποτέλεσμα, παρά την αυξημένη πολυπλοκότητά τους που απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και εκτέλεση. Επίσης, σε περιπτώσεις που μειώνεται δραστικά το μέγεθος του μαστού, μπορεί να εκτελεσθεί επέμβαση συμμετρίας και στον άλλο μαστό, ώστε τα μεγέθη τους να είναι ομότιμα, είτε στο ίδιο χειρουργείο είτε ετεροχρονισμένα.
